کی روش به دنبال یک تغییر بزرگ در تیم ملی
پنجشنبه, ۲۳ مهر ۱۳۹۴، ۰۹:۱۰ ب.ظ
تساوی با ژاپن باز عده‌ای را قانع نکرد. باز هم آن بعضی‌ها که همیشه مترصد ضربه زدن به تیم‌ملی هستند و دوست دارند از کاه، کوه بسازند، از بازی خوب و دلپذیر ایران قانع نشدند.
در شرایطی که واقعیت دنیای حرفه‌ای فوتبال این نیست، ژاپن در فوتبال آسیا یک تیم ویژه است؛ تیمی که به لحاظ فنی هیچ ایرادی بر آن وارد نیست. امروز دنیای فوتبال به ژاپن احترام می‌گذارد و ما در یک دیدار دستگرمی مقابل تیمی بازی کردیم که چنین خصوصیاتی دارد.
حالا ما مقابل ژاپن چگونه بودیم؟ آیا تیم دست به عصا بودیم که هیچ کاری از دست‌مان برنمی‌آمد؟
مسلماً چنین نیست. ایران با یک نظم تیمی نسبتاً قابل توجه و در شرایطی که برای دور زدن دفاع حریف برنامه داشت، وارد زمین شد. ما تیمی بودیم که زیر توپ نمی‌زدیم. تمرین می‌کردیم که تیم بهتری باشیم.
تمرین می‌کردیم که بی‌برنامه و دست به عصا نباشیم. در حمله به دروازه حریف، برنامه داشتیم. در دفاع محتاط و محافظه‌کار بودیم و در نهایت اینکه هر کاری که صلاح بود، مقابل ژاپن انجام دادیم.
واقعاً منتقدانی که از تیم‌ملی توقع بیشتری دارند، تصور می‌کردند که باید چه کنیم؟ آیا می‌توانستیم به ژاپن در ورزشگاه آزادی ۱۰ گل بزنیم؟ کدام تیم آسیایی چنین توانی دارد یا کدام تیم برتر دنیا چنین قدرتی دارد؟
همین منتقدان از خبرورزشی اشکال می‌گیرند که یکسره از تیم‌ملی و کروش حمایت می‌کند اما سؤال این است که حمایت ما از کروش و تیم‌ملی به خاطر چیست؟ آیا جز اینکه صلاح فوتبال کشور در این زمینه در نظر گرفته شده است، دلیل دیگری هم وجود دارد؟
کروش نه فک و فامیل ماست و نه تیم‌ملی ارث پدری ما. ما تیم‌ملی کشورمان را دوست داریم و از اینکه می‌بینیم کروش به صورت آهسته اما پیوسته نسل فوتبال ما را تغییر می‌دهد، خرسندیم. از بازیکنانی که به شدت جوان هستند (مثل سعید عزت‌اللهی و مهدی ترابی) و در تیم‌ملی به بازی گرفته می‌شوند، لذت می‌بریم. از اینکه کروش به فوتبال ملی اهمیت می‌دهد و مشغول تیم ساختن است، سر حال می‌آییم. می‌دانیم یکی هست که به تیم‌ملی می‌اندیشد و برایش برنامه دارد؛ اگر غیر از این بود، ما با کروش چه‌کار داشتیم؟
لطفاً واقعیت‌ها را ببینید و از ساختن این تیمی که آینده فوتبال ایران را شکل می‌دهد، لذت ببرید.
