ده واقعیت درباره پیاده روی فضایی

ده واقعیت درباره پیاده روی فضایی

پس از اینکه دو فضانورد آمریکایی – اسکات کلی و کیل لیندگرن- روز چهارشنبه 28 اکتبر به منظور پیاده‌روی از ایستگاه بین‌المللی فضایی خارج شدند، واقعیات این اقدام ذهن‌ها را درگیر خود کرد.

بمنطقه خراسان، پیاده‌روی فضایی را می‌توان به صورت یک دوره فعالیت فیزیکی تعریف کرد که یک فضانورد آن را درون فضا و خارج از فضاپیما انجام می‌دهد. پیاده‌روی فضایی همچنین EVA نامیده می شود . EVA مخفف فعالیت فراماشینی است.

الکسی لنوو اولین کسی بود که این کار را انجام داد. او 18 مارس 1965 به مدت 10 دقیقه در فضا یپاده‌روی کرد.

اولین پیاده‌روی فضایی ناسا در طول برنامه جمینی صورت گرفت. طی چهار ماموریت جمینی اِد وایت اولین آمریکایی بود که در تاریخ سوم ژوئن 1965 حدود 23 دقیقه به پیاده‌روی فضایی پرداخت.

اولین زن فضانوردی که این کار را انجام داد، سوتلانا ساویتسکایا بود که در 25 جولای 1984 در ماموریت سایوز تی-12 قدم به فضا گذاشت.

رکورد جهانی پیاده‌روی فضایی در دست فضانورد روسی، آناتولی سولویو است که 16 بار اقدام به چنین کاری کرده و جمعا بیش از 82 ساعت را خارج از فضاپیما و در فضا گذرانده است.

فضانوردان به دلایل مختلفی مانند تعمیر ماهواره یا فضاپیما که درون فضا هستند پیاده‌روی فضایی انجام می‌دهند. آنها می‌توانند برای پیاده‌روی فضایی  لحظاتی را درون فضا و خارج از فضاپیمایشان بگذرانند. همچنین انجام آزمایش‌های علمی مستلزم پیاده‌روی فضایی است.

هنگامی که فضانوردان برای پیاده‌روی از فضاپیما خارج می‌شوند لباس‌های فضانوردی می‌پوشند تا بدنشان را ایمن نگه دارند. درون این لباس‌های ویژه، اکسیژن و آب مورد نیاز فضانوردان موجود است.

یک لباس فضانوردی بدون احتساب وزن خود فضانورد تقریبا 280 پوند وزن دارد.

هنگامی که فضانورد از فضاپیما خارج می‌شود یک طناب به لباس او متصل است تا از فضاپیمای خود زیاد فاصله نگیرد. روش دیگری که فضانورد را ایمن نگه می‌دارد پوشیدن SAFER است.

فضانوردان پیش از انجام پیاده‌روی فضایی در استخرهای بزرگ و زیر آب تمارینی را انجام ‌می‌دهند، چرا که حرکت در فضا مانند حرکت در زیر آب است. همچنین فضانوردان از واقعیت مجازی به عنوان روش‌های تمرینی پیاده‌روی فضایی استفاده می‌کنند.